Birçoğumuz bu şiiri Cem KARACA’nın seslendirmesiyle dinlemiş olsakta söz yazarı Nazım Hikmet Ran’dır.
Rivayet şöyledir: Nazım Hikmet’ in kaçak ve polis tarafından arandığı günlerde sevgilisi Piraye’yle buluşmak ister. Bu sebeple de güvendiği bir arkadaşıyla haber ulaştırır Piraye’ye.
Gelgelelim buluşma günü gelip çatar, Piraye’nin hasretiyle yanan Nazım Gülhane Parkı’na gelir ve sözleştikleri ceviz ağacının altına oturur. Ancak bakar ki polisler iki koldan devriye gezip kontrol yapmaktadırlar. Ne yapacağını düşünürken polislere görünmemek için altında beklediği ceviz ağacına tırmanıverir. Nazım ağacın tepesindeyken, sevgilisi Piraye ceviz ağacının altında belirir ve kendisini beklemeye başlar. Polislerse bir türlü gitmezler parktan bu sebeple ne Piraye’ye seslenebilir ne de aşağı inebilir. Ve bu süre zarfında Piraye bekler bekler ve en sonunda gider.
Ve o çaresizlik içerisinde çıkarıp kağıdını kalemini, o meşhur şiirini yazar:
CEVİZ AĞACI
Başım köpük köpük bulut,
İçim dışım deniz,
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Budak budak, serham serham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril.
Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil
Yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var,
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Ne sen bunun farkındasın ne polis farkında
KAYNAKÇA:
https://zumruduankadergisi.org/2018/08/ugruna-siir-yazilan-hikayeler/
https://www.dinlence.xyz/2018/07/03/rahati-kacan-agac-melih-cevdet-anday/
Yorumlar
Yorum Gönder